Bir maç günü...

Önce sabahtan 4 saat matematik, öğleden sonra 3 saat fizik. Bu yorgunluğun ardından hemen alelacele atladım trene. Eve uğrayıp, üstümü değiştirdikten sonra ver elini dolmabahçe.. bi kaç bişey atıştırdan sonra ilk defa erkenden stada gideyim dedim. 9 gibi stattaydım atmosfer gerçekten değişikti, güzeldi... insanların heyecanı yüzlerinden belli oluyordu. Maçtan önceki saygı duruşu anlamlıydı. 1. golden sonra nasıl ayağa kalktım normalde o düşüşle kemiklerimin kırılması gerekirken bende anlamadım. 2. golden sonra daha hayvani bi hissettim kendimi. İnanamadım. 2-1 olduğu an Gerrard sanki kafayı bana çakmıştı. Dedim tamam bu gazla 2'yide yeriz biz... olmadı ama Beşiktaş yanılttı beni iyikide yanılttı. Gecenin 1'inde eve dön ertesi günü okul var psikolojisiyle, mağlupken hiç çekilmezdi. Teşekkürler Beşiktaşım büyüksün... he unutmadan KOP'u da kopardık galiba inceden. Olsun birazda onlar kopsun...